«کشورهای دارای بیمه سلامت جهانی»
طبق سازمان جهانی بهداشت (WHO)، پوشش سلامت جهانی به این معناست که همه افراد به طیف کاملی از خدمات بهداشتی دسترسی دارند – از مداخلات اضطراری تا مراقبت‌های تسکینی – بدون مشکل مالی.
در این نمودار، ما از داده‌های مجله CEOWorld استفاده می‌کنیم تا کشورهای دارای پوشش سلامت جهانی را در مقابل کشورهایی که پوشش ندارند و همچنین نحوه تقسیم پوشش سلامت جهانی از نظر جمعیت جهانی، تصویری کنیم.
وضعیت پوشش سلامت جهانی در جهان
در سال 2024، 73 از 195 کشور جهان دارای پوشش سلامت جهانی بودند، که منجر به پوشش تقریبی 69 درصد از جمعیت جهان با نوعی بیمه سلامت همگانی شد.
- آلبانی
- الجزایر
- آرژانتین
- استرالیا
- اتریش
- باهاما
- بلژیک
- بوتان
- بوتسوانا
- برزیل
- بلغارستان
- بورکینافاسو
- کانادا
- شیلی
- چین
ایالات متحده تنها کشور توسعه‌یافته است که برای تمام شهروندان خود پوشش سلامت همگانی ندارد.
طبق برآورد اداره سرشماری ایالات متحده در سال 2022، تنها 36.1 درصد آمریکایی‌ها تحت پوشش بیمه سلامت عمومی بودند. بیمه سلامت خصوصی 65.6 درصد از جمعیت را پوشش می‌داد. این موضوع به همراه سایر عوامل باعث شده است که ایالات متحده بالاترین هزینه‌های درمانی سرانه در جهان را داشته باشد.
تاریخچه پوشش سلامت عمومی
آلمان اولین کشوری بود که سیستم بیمه سلامت اجتماعی را ایجاد کرد. این برنامه که در سال 1883 راه‌اندازی شد، در ابتدا تنها کارگران یقه‌آبی (کارگرانی که کارهای سخت یدی انجام می‌دهند) را پوشش می‌داد و سپس به تدریج دامنه پوشش خود را گسترش داد.
اولین بیانیه بین‌المللی که بر نیاز به مراقبت‌های بهداشتی کافی تأکید داشت، اعلامیه آلماتا در سال 1978 در کنفرانس بین‌المللی مراقبت‌های بهداشتی اولیه بود. هدف این کنفرانس دستیابی به پوشش سلامت جهانی (UHC) تا سال 2000 بود.
چارتر اتاوا برای ارتقاء سلامت در سال 1986 نیز هدف “سلامتی برای همه تا سال 2000” را تکرار کرد و در نهایت راه را برای پذیرش UHC توسط کشورهای بیشتری هموار کرد.
