در این مطلب سری به گوشه و کنار جهان می‌زنیم تا ببینیم معروف ترین نقاشی های جهان در کدام کشورها قرار دارند؟ شاهکارهایی که هر کدام دریچه‌ای به سوی تمدن بشری و نشتری بر روح بیقرار آدمیزاد بوده‌اند و تخیلات و آمال و احساساتش را به زبان رنگ‌ها و طرح‌ها، بر بوم تاریخ جاودانه کرده‌اند. فقط این نکته را مد نظر داشته باشیم، که معرفی و حتی اشاره به مشهورترین نقاشی های جهان، در مجال یک مطلب کوتاه نمیگنجد و آثار پیش رو، تنها چند مورد گلچین شده‌اند و بسیاری از شاهکارهای موجود به ناچار از قلم افتاده‌اند.
معروف ترین نقاشی های جهان
هنر نقاشی از حدود چهل هزار سال پیش و از زمانی که انسان‌های نخستین با ذغال و اُخرا، طرح‌هایی را بر دیوارهٔ غارها نقش می‌زده‌اند، راه بسیار درازی را طی کرده است. این شیوهٔ هنری، امروز هم با وجود آخرین فناوری‌های عکاسی، تصویربرداری و تصویرسازی دیجیتال، به عنوان شیوه‌ای محبوب و تأثیرگذار برای آفرینش، همچنان پابرجا مانده است. آثاری که در ادامه معرفی می‌کنیم، توسط تعدادی از برترین اساتید و تصویرگران تاریخ خلق شده‌اند و سوالی گنگ و دشوار را برای انسان تداعی می‌کنند. اینکه دقیقاً چه ترکیبی و چه میزانی از نبوغ و استعداد و اقتضائات زمانه و تلاش و خون دل، دست به دست هم داده‌اند تا این آثار، هنوز هم بعد از گذشت صدها سال، ذره‌ای از اعتبارشان کم نشده باشد و بر دیوار مشهورترین موزه‌ها و کلکسیون‌های هنری جهان خودنمایی کنند. برای اطلاع از گزینه‌های هنرمندان برای مهاجرت به کانادا تنها یک تماس با همکاران ما در موسسه مهاجرتی نیلگام سفر فاصله دارید.
لبخندی که جاودانه شد
مُنالیزا یا به قولی لبخند ژُکُند، معروفترین نقاشی نابغهٔ رنسانسی شهر فلورانس، یعنی لئوناردو داوینچی است و از نظر بسیاری از اهالی فن، در صدر معروف ترین نقاشیهای جهان قرار دارد. این کار در سالهای ۱۵۰۳ تا ۱۵۱۷ خلق شده و از آن زمان تا به امروز، کنجکاوی اهالی هنر را با دو سوال اساسی قلقلک داده است. یک اینکه این شازده خانم کیست و دوم اینکه دقیقاً به چه چیزی لبخند می‌زند؟ برخی نظریات خانم ژکند یا la gioconda را همسر یکی از تجار معروف فلورانسی و عده‌ای او را دوست یا معشوقهٔ داوینچی می‌دانند و عده‌ای هم بر این باورند که منالیزا، تجسم خاطرات داوینچی از مادرش است. از تمام اینها عجیب‌تر، عده‌ای آنرا پرترهٔ شخصی نقاش با لباس و شمایل زنانه می‌دانند و از تمایلات به خصوص داوینچی صحبت می‌کنند. بهر تقدیر، بانوی اسرارآمیز داوینچی، بر دیوار موزهٔ لوور در پاریس جا خوش کرده و تا ابد جاودانه شده است.
ترسیم لطافت از نگاه وِرمیر
تابلوی دختری با گوشوارهٔ مروارید اثر یوهانس ورمیرِ هلندی، به قدری واقعگرایانه است، که عده‌ای نگاه نافذ و چهرهٔ خاص آنرا محصول شعبدهٔ استاد هلندی با دستگاهی به اسم دوربین آبسکورا می‌دانند. دختری که سوژهٔ این اثر است، کاملاً ناشناخته مانده و هیچ اسمی از وی وجود ندارد. و تنها حدس پررنگ موجود اینست که این خانم جوان، یکی از خدمتکاران خانوادهٔ مرفه و پرجمعیت ورمیر بوده است. این تابلو در ۱۶۶۵ و به بهانهٔ مطالعهٔ ورمیر روی نورها و سایه‌ها خلق شده و یکی از معروف ترین نقاشی های جهان از دوران Dutch Golden Age یا دوران طلایی تکامل هنر نقاشی در هلند است. این نگاه لطیف، سالهاست که در موزهٔ موریتس‌هاوس در شهر دن‌هاگ یا لاههٔ هلند به روبرو خیره شده تا بیننده‌ای از راه برسد و نگاهش با او گره بخورد. آیا می‌دانید بهترین شهر هلند برای زندگی ایرانیان کدام است؟
فانتزی با چاشنی خطر
شاهکار ساندرو بوتیچلی با نام میلاد ونوس The Birth of Venus در ۱۴۸۴ و به سفارش نجیب‌زادهٔ ایتالیایی لُرنزو دِ مدیچی خلق شده است. میلاد ونوس، نخستین نقاشی غیرمذهبی و برهنهٔ تاریخ بعد از دوران عهد عتیق به شمار می‌رود و این از جمله عواملیست که آنرا در ردیف معروف ترین نقاشی های جهان قرار داده است. گفته می‌شود که استاد ایتالیایی بعد از کشیدن این تابلو، چند صباحی به اجبار از نقاشی دست کشید و خانه نشینی کرد تا آتشی که به جان افراطیون افتاده بود فروبنشیند. چرا که برهنگی ونوس، صدای مسیحیان تندرو را درآورده بود و در جریان تقلای کلیسا برای نابودی آثار مستهجن و ناشایست، این شاهکار هنری، تا مرز سوزانده شدن و از بین رفتن پیش رفت. امروز از آن افراطیون خبری نیست اما ونوس همچنان سوار بر صدفش، در گالری اوفیتزی در فلورانس ایتالیا نگهداری می‌شود.
آسمان پرستاره و مالیخولیای نقاش
تابلوی شب پرستاره The Starry Night اثر ونسان ونگوگ، یکی دیگر از معروف ترین نقاشیهای جهان در ۱۸۸۹ با رنگ روغن و در زمانی خلق شده که این نقاش پست اَمپرسیونیست هلندی، روزگارش را در آسایشگاهی در جنوب فرانسه سپری می‌کرده است. آسمان پرستارهٔ شب، روح نا آرام ونگوگ را به غلیان وا می‌دارد و او را مصمم می‌کند که با زخمه‌های استادانه و منحصربفرد قلمش بر روی بوم، این شاهکار جاودانه را خلق نماید. شاهکاری که انگار نورها و رنگ‌های دوار و چرخنده‌اش، تداعیگر حال عجیب و سرگیجه‌ٔ درونی ونگوگ بوده‌اند. شاید هم تمام اینها مشتی حدسیات نادرست باشند و این تابلو، تلاش کاملاً آگاهانهٔ این هنرمند بیقرار، برای ترسیم زیبایی و حرکت و جریان انرژی حیات در آسمان و کواکب بوده است. این تابلو در موزهٔ مشهور هنرهای معاصر نیویورک موسوم به MoMA نگهداری می‌شود.
جاه طلبی هنرمندانه ویسلر
علاقمندان و هنردوستان، این نقاشی مشهور را با نام مادرِ ویسلر Whistler’s Mother می‌شناسند. چون نام اصلی آن یعنی «چیدمان شماره ۱ در خاکستری و سیاه»، بیش از حد خشک و فنی است. اما عامل بوجود آمدن این تابلو در ۱۸۷۱ کنجکاوی و مطالعهٔ نقاش انگلیسی جیمز اَبت مک‌نیل ویسلِر روی اصول و مبانی فرم بوده و بانوی سالخورده‌ای که روی صندلی نشسته، مادرش آنا ویسلر است که با صبر و حوصلهٔ زیاد در آتلیهٔ فرزندش به انتظار نشسته است. و لابد روحش هم خبر نداشته که چهره‌اش تا دنیا دنیاست جاودانه می‌شود و به عنوان سمبلی برای مفهوم مادر، با سرنوشت یکی از معروف ترین نقاشیهای جهان پیوند می‌خورد. این کار در موزهٔ اورسی فرانسه نگهداری شده و در زمرهٔ آثار برجستهٔ سبک رئالیسم دسته بندی می‌شود. آیا با روش های مهاجرت به انگلیس آشنایی دارید؟
بوسه‌ای که جاودانه شد
تابلوی پرزرق و برق بوسه The Kiss یادگاری از سالهای نخستین قرن بیستم و تلاشی از سوی نقاش مشهور اتریشی، گوستاو کلیمت برای استفاده از اشکال و الگوهای سمبلیک است. با نگاه به آثار این هنرمند، می‌فهمیم که بیخود نیست عده‌ای کلیمت را جزو نخستین نقاش-گرافیست‌های تاریخ می‌دانند. کلیمت این کار رنگ روغن را که با کلی زرورق‌های طلایی پوشانده شده در ۱۹۰۷ خلق کرده و اینطور که می‌گویند، عادت داشته سوژه‌هایش را به صورتی نمادین و اساطیری ترسیم کند و از سبک و سیاق رئالیسم فاصله بگیرد. او غیر از تابلوی بوسه، آثار متعددی به این سبک و سیاق خلق کرده و تکنیکش را با الهام از موزاییک‌های کلیسای دی‌سن‌ویتاله در ایتالیا ابداع کرده است. گالری Belvedere در کشور اتریش، میزبان این بوسهٔ مشهور است. در صورت تمایل روش های مهاجرت به اتریش را مطالعه بفرمایید.
یک سونامی فرهنگی به نام رنسانس
پرترهٔ آرنولفینی The Arnolfini Portrait نام اثر جاودانهٔ نقاش هلندی یان فن آیک و یکی از درشت‌ترین پیش لرزه‌های رنسانس، از سمت شمال اروپاست. فن آیک شاهکارش را در ۱۴۳۴ ترسیم کرده و گفته می‌شود که این پرتره جزو نخستین نقاشی‌هاییست که در آن از رنگ روغن استفاده شده است. سوژهٔ اثر یک تاجر ایتالیایی و احتمالاً همسر باردارش هستند که صورتشان به طرز غریبی بی‌حالت است و ظرافت‌ها و جزئیاتی که در بطن تابلو به کار رفته، آدمیزاد را به حیرت وا می‌دارد. این پرتره علاوه بر قرار داشتن در لیست معروف ترین نقاشیهای جهان، از اولین آثاریست که در ترسیم فضای پشت سوژه‌ها، از ژرفانمایی یا پرسپکتیوی موسوم به اُرتُگُنال استفاده کرده و درست مانند اینست که بینندهٔ اثر، می‌تواند قدم در داخل آن بگذارد و با سوژه‌های داخل آن چاق‌سلامتی کند. پرترهٔ آرنولفینی در موزهٔ ملی لندن نگهداری می‌شود.
آغازی هوس‌آمیز برای سورئالیسم
آیا وقتی هیرونیموس بوش، در سالهای بین ۱۵۰۳ تا ۱۵۱۵ روی شاهکارش با نام باغ لذت‌های زمینی The Garden of Earthly Delights کار می‌کرد، می‌دانست که صدها سال بعد از دل این بارقه و قریحهٔ هنری، سبکی تمام عیار و ماهیتاً عجیب به نام سورئالیسم زاده خواهد شد؟ این تابلوی شلوغ و پرجزئیات به قدری نکته‌های جالب و معنادار دارد که می‌تواند چشم مخاطبش را تا ساعت‌ها به خود مشغول کند و باز هم در گوشه و کناری از آن، نکتهٔ تازه‌ای برای دیدن وجود داشته باشد. از پیش‌کش کردن حوا به آدم توسط عیسی مسیح، تا به تصویر کشیدن جهنم، تا سازه‌هایی دگرجهانی که به سختی می‌توان از منطقشان سر درآورد، این نقاشی یک سفر کامل در تخیلات هنرمند هلندی است و در حال حاضر، در موزهٔ ملی اسپانیا در شهر مادرید نگهداری می‌شود.
طلوع خورشید از نگاه مُونه
کلود مونه بدون شک یکی از برجسته‌ترین نقاشان قرن نوزدهم و یکی از ستون‌های سبک امپرسیونیسم بوده و به گفتهٔ منتقدان، با همین تابلوی طلوع Sunrise حیات و استمرار این سبک از نقاشی را رقم زده است. سوژهٔ نقاشی همانطور که اسمش پیداست منظرهٔ طلوع خورشید را در بندری در فرانسه نشان می‌دهد و در اصل، محصول تلاش و تمرین مونه، برای سردرآوردن از ارتباط رنگ‌ها و نورها بوده است. طلوع جاودانهٔ مونه در ۱۸۷۲ و با تکنیک رنگ روغن و در ابعاد ۴۸ در ۶۳ سانتی‌متر خلق شده و هم اکنون در موزهٔ Marmottan Monet در وطن نقاش یعنی کشور فرانسه نگهداری می‌شود. آیا می‌دانید معایب و مزایای زندگی در فرانسه کدامند؟
یک بعد از ظهر عادی در حومهٔ شهر
این تابلو توسط هنرمند فرانسوی ژرژ سورات در بین سالهای ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۶ به تصویر درآمده و تفاوت بارز نوع نگاه و سبک او را با هنرمندان امپرسیونیست هم عصرش به وضوح نشان می‌دهد. این کار که به اسم طولانی بعد از ظهر یک شنبه در جزیرهٔ لاگراند ژات A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte شناخته می‌شود، هیچگونه تمرکزی بر سوژه‌ها نداشته و تلاش نوآورانهٔ نقاش را در یک فضاسازی متفاوت از وقت‌گذرانی مردم طبقهٔ متوسط و کارگر پاریس در آن دوران نشان می‌دهد. تلاشی که در سبک‌هایی موسوم به پوینتیلیسم و پست امپرسیونیسم طبقه‌بندی می‌شود و تا حدودی هم از ثبات و انجماد پیکره‌ها و تندیس‌های یونانی الهام گرفته است. این نقاشی جالب و ماندگار در انستیتوی هنری شیکاگو در آمریکا نگهداری می‌شود.
دوشیزگانی با زوایای تیز
اثر منحصر بفرد پیکاسو با نام دوشیزگان آوینیون Les Demoiselles d’Avignon هم از جمله معروف ترین نقاشی های جهان به شمار می‌رود. این تابلو در ۱۹۰۷ و در سبک کوبیسم به تصویر درآمده و تلاش بی‌وقفهٔ هنرمند پرکار اسپانیایی را برای فاصله گرفتن از سنت‌های مرسوم در دنیای تصویرگری نشان می‌دهد. گفته می‌شود که پیکاسو در خلق این اثر از ماسک‌های آفریقایی که در موزه مردم شناسی پاریس دیده بود الهام گرفته و خود سوژه‌های داخل قاب، کارگران جنسی یکی از خیابان‌های شهر بارسلون به اسم آوینیون هستند و سالهاست که از وطن نقاش کوچ کرده و در موزه هنرهای معاصر نیویورک سکونت دارند.
روایت اعتراض به یک تراژدی
عدهٔ زیادی تابلوی عظیم الجثهٔ گوئرنیکا Guernica را معروفترین اثر پابلو پیکاسو نقاش برجستهٔ اسپانیایی می‌دانند. اثری که در ۱۹۳۷ و به دنبال بمباران یکی از شهرها اسپانیا در جریان جنگ‌های داخلی این کشور و توسط دیکتاتور وقت ژنرال فرانکو انجام گرفت و هنرمند عصبانی و آشفتهٔ اسپانیایی را دست به قلم کرد. پیکاسو این نقاشی سه و نیم در هفت متری را به موزهٔ MoMA در نیویورک قرض داد که تا زمان بازگشت دموکراسی به اسپانیا، در آنجا در امان باشد. اتفاقی که بالاخره در ۱۹۸۱ و شش سال بعد از مرگ فرانکو رخ داد و افسوس که خود پیکاسو هم دو سال قبل از آن از دنیا رفته بود. این شاهکار که محصولی از در هم تنیدگی سورئالیسم و کوبیسم است در مرکز ملی هنر Reina Sofía در شهر مادرید جا خوش کرده است. در صورت تمایل، مطلب مهاجرت به اسپانیا را مطالعه بفرمایید.
پرتره اندر پرتره
این شاهکار عجیب و پیچیدهٔ نقاش اسپانیایی دییِگو ولاسکوئِز با نام لاس منیناس Las Meninas یا خانوادهٔ شاه فیلیپ چهارم، بی‌تردید از معروفترین نقاشیهای جهان به شمار می‌رود. هنرمند اسپانیایی اثرش را در ۱۶۵۶ در ابعاد ۳۱۸ در ۲۷۶ سانتی‌متر و با رنگ روغن کار کرده و نکتهٔ جالب توجه این نقاشی، پرتره‌های متعدد داخل قاب است که هر کدام به خودی خود، یک اثر مستقل و استادانه هستند. در این تابلو معلوم نیست که اعضای خاندان سلطنتی اسپانیا، در داخل استودیوی هنری ولاسکوئز دقیقاً به چه چیزی نگاه می‌کرده‌‌اند. صاحب‌نظران و مورخان هنر از وجود آینه‌ای در انتهای سالن و در سمت زاویهٔ بینندهٔ اثر صحبت می‌کنند و عده‌ای می‌گویند که پدر و مادر خانواده در آنجا ایستاده‌اند و نکاتی را برای ژست گرفتن به فرزندانشان گوشزد می‌کنند. ماجرا هر چه که هست، این نقاشی تأثیرگذار و زیبا در موزهٔ ملی دل پرادو در مادرید اسپانیا جا خوش کرده است.
تا آخرین نفس برای آزادی
تابلوی Liberty Leading the People در ۱۸۳۰ و توسط نقاش فرانسوی یوجین دلاکروا و با اقتباس از ماجرای سرنگونی پادشاه فرانسه چارلز دهم به تصویر کشیده شده است. این نقاشی مشهور در سبک رمانتیک، جدا از شهرتش در بین معروفترین نقاشی های جهان، یکی از الهامبخش‌ترین آثار هنری تاریخ هم بوده و به نمادی برای تحول و دگرگونی و مبارزه برای آزادی تبدیل شده است. آثار دیگری چون مجسمهٔ آزادی آمریکا و رمان مشهور بینوایان از ویکتور هوگو، تنها دو نمونه از آثار الهام گرفته از این تابلوی ارزشمند هستند. این تابلوی ۲۶۰ در ۳۲۵ سانتی‌متری در موزهٔ لوور پاریس نگهداری می‌شود.
به نام طبیعت به نام حیرت
کاسپار دیوید فردریش، نقاش آلمانی، اثر معروفش را به نام سرگردان در بالای دریای مِه Wanderer above the Sea of Fog در ۱۸۱۸ خلق کرد و بر این باور بود که «نقاش باید علاوه بر آن چیزی که در مقابلش دارد، آنچه را هم که در درونش هست به تصویر بکشد». به گفتهٔ اهل فن، اثر فردریش تداعیگر حیرت و شگفتی انسان در برابر زیبایی طبیعت و همچنین سیر در حالات درونی و نگاهی از بالا به مسیر و قصهٔ زندگی‌اش است. نکتهٔ دیگر اینکه، عمل ایستادن در بالای کوهستان، نمادی از تعالی و صعود و غلبه بر موانع زندگی و انسان بودن است. روح بیقرار و غرق در افکار این غریبهٔ کوهنورد، که از جمله آثار برجستهٔ سبک رمانتیک به شمار می‌رود، در موزهٔ هنری کونتسهال در هامبورگ آرام گرفته است.
روایتگر کشتی شکستگان
نقاشی بزرگ و باشکوه هنرمند فرانسوی تئودُر ژریکُو با نام تخته‌پارهٔ مِدوسا The Raft of the Medusa یکی دیگر از آثار وزین عصر رمانتیک بوده و از ۱۸۱۸ تا ۱۸۱۹ تکمیل شده است. الهامبخش این تابلوی خیره کنندهٔ تقریباً پنج در هفت متری، خبر غرق شدن یکی از کشتی‌های فرانسوی در سواحل قارهٔ آفریقا بوده. ۱۴۷ دریانورد این کشتی روزهای متمادی روی الوارها و تخته‌پاره‌های سرگردان با مرگ دست و پنجه نرم کردند و حتی مجبور به همنوع‌خواری شده و تنها ۱۵ نفر از آنها نجات یافتند. این نقاشی لحظهٔ نفس‌گیر مواجههٔ بازماندگان با یک کشتی را نشان می‌دهد که همچون فرشتهٔ نجات در افق پدیدار شده است. ژریکو برای خلق این اثر، بزرگترین بوم نقاشی ممکن را ساخت و مثل یک خبرنگار با تک تک بازماندگان صحبت کرد و از آنچه به آنها گذشته الهام گرفت. این شاهکار هنری که در ۲۷ سالگی نقاش به تصویر درآمده در موزه لوور نگهداری می‌شود.
گوشه تاریکی از شهر
نایت هاوکْز Nighthawks در ۱۹۴۲ توسط نقاشی رئالیسم آمریکایی ادوارد هاپر خلق شده و اتمسفر عجیب و تا حدودی مرموزش به نوعی تداعی کنندهٔ تنهایی و انزوای انسان شهری است. محله‌ای که تنها روشنایی‌اش را از نور داخل غذاخوری می‌گیرد و حالتی متروک و خالی از جمعیت دارد و پنجره‌ای که سرتاسر نمای بیرونی را پوشانده و چهار نفر سوژه‌ای که داخل غذا خوری نشسته و انگار در آن ساعت، تنها ساکنین شهر هستند. ولی حتی بین خود این چهار نفر هم ارتباط خاصی دیده نمی‌شود و مثل اینست که هر کدام در عوالم خود و در خستگی زندگی غرق شده‌اند. این محلهٔ تاریک و غذاخوری خلوت با ابعاد ۸۴ در ۱۵۲ سانتی‌متر در مدرسهٔ انستیتوی هنری شیکاگو جا خوش کرده و به گفتهٔ بعضی از منتقدان، از اثر Café Terrace at Night ونگوگ اقتباس شده است.
معمای ساعت‌های نرم
اثر نقاش مشهور اسپانیایی سالوادُر دالی به نام The Persistence of Memory یکی دیگر از معروفترین نقاشی های جهان است که در ۱۹۳۱ و در سبک سورئال به تصویر درآمده و آن را با عنوان ساعت‌های مذاب یا ساعت‌های نرم هم می‌شناسند. گفته می‌شود که دالی با این ساعت‌های بی‌شکل، قصد اشاره به نسبیت زمان و نظم هستی را داشته و از تئوری نسبیت انیشتین الهام گرفته است. کمی آنطرف‌تر هم موجودی بی‌شکل و عجیب روی زمین خوابیده که انگار به مرور زمان ماهیتش را از دست می‌دهد و در حال رفتن به سمت نیستی و هیچ شدن است. عده‌ای بر این باورند که دالی علاوه بر انیشتین، از باغ لذت‌های زمینی اثر هیرونیموس بوش هم الهام گرفته و آن موجود عجیب، بیانگر آن چیزیست که هر از گاهی در خواب و رویا می‌بینیم و نمی‌توانیم روی ماهیتش دست بگذاریم. این نقاشی معماگونهٔ سورئال در موزهٔ هنرهای مدرن نیویورک نگهداری می‌شود.
امکان پرداخت هزینه خدمات با ارز دیجیتال امکان پذیر است. برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.
